Dünya'nın Farklı Ülkelerinde 3000 Kilometre...

 Heidelberg Karlsruhe sabahı erkenden bisikletime atladım, pazarları kapalı olan eczanelerden dolayı pazartesiye kalan ağrı kesici sorunumu halletmek ve Karlsruhe'ye veda edip trenle Heidelberg'e gitmek için yola çıktım.  Karlsruhe'de ve genel olarak çoğu Alman şehrinde böyle yolun sağ tarafında sadece bisikletlilere ayrılmış yollar var. Eğer yol ışıklarda sağa dönüyorsa araçlar önce sizin şeridinize geçmenize izin veriyor sonra sağ şeritte kendilerine ayrılmış yere geçiyorlar. Özellikle böyle büyük caddelerde bisiklete öncelik vermeyen şoförlerle hiç karşılaşmadım. İlk günlerde biraz tedirgin oldum ama sonlara doğru artık yola bakmıyordum bile.  Heidelberg'e giden trende bilet kontrolörüne ilk defa telefondaki Deutsche Bahn uygulamasından qr kodu okutarak biletimi gösterdim. Çok kontrol olmuyor normalde. 18 gün boyunca toplamda 3 kez biletimi kontrol ettiler.  Almanya'da çoğu tren garında valiz emaneti için bozuk parayla çalışan dolaplar var. Benim planım da valizi

Karlsruhe   3. güne aşağıdaki fotoğrafı paylaşıp altına da kendime notlar yazarak başladım. Notlardan ayıkladıklarım; yanımda getirdiğim envai çeşit ilacın içinde 1 tane ağrı kesici bulunmaması şoku, yorucu geçeceği belli olan bir günün bir önceki gecesinde 4'e kadar içmem ve otele döndüğüm yolu kesik kesik hatırlayacak noktaya gelmem rezaleti, zaten dolaşım sistemi hastalığının kıyısından dönüp uçağa bindiğim gerçeğini kabullenmeyip yaş çimenlerde saatlerce oturmam aymazlığı ve daha bir sürü şey.  Stuttgart Hauptbahnhof'a (Merkez tren garı anlamına geliyor, büyük şehirlerde var) gittiğimde iğne atsan yere düşmez bir kalabalıkla karşılaştım. Özellikle peronun başında trene sığmayacak kadar insan bekliyordu. O an, bu 9 €'luk bilet sisteminin çok da iyi çalışmadığını, her yolculuğum böyle olursa çizdiğim rotayı ancak duvara namümkün hayaller tablosu olarak asabileceğimi, trenlerin sürekli geçikmesinin aktarmalı yolculuklarda bana çok zaman kaybettireceğini düşünmeye başladım.

 Stuttgart Seyahatin ikinci günü aslında gerçek anlamda kendimi İstanbul'daki çevremden, henüz bitirip dinlenme fırsatı bulamadığım işimden soyutlanıp kendimle kaldığım ve tatilde olduğumu idrak ettiğim ilk günümdü. Sabah Internationales Studierendenhotel'deki şampiyonların kahvaltısıyla güne başladım. Burası gençlik oteli. Geceliğini 54 €'ya seyahat öncesi risk almadan rezerve ettirmiştim. Tüm yolculuk boyunca yalnızca ilk 2 gece nerede kalacağım belliydi. O yüzden kafamın aşırı rahat olduğu ilk yer burası oldu.  Günümün yıldızı bisikletimle yapacağım 17 kilometrelik ilk tur olacaktı. Ama otele yakın Decathlon bulunca önce oraya uğramaktan kendimi alamadım. Yurtdışında market olsun, spor mağazası olsun gezmeyi çok severim. Alman Decathlonları'nda bizdekiyle aynı ürünleri € bazında aynı fiyatlarla satıyorlar. O yüzden çok da eğlenceli değildi ama yine de yol boyunca sırtımdan indirmediğim küçük, katlanabilir 20 lt sırt çantasını 15€'ya alıp yoluma devam ettim.  Alma